คำที่ยืมมาจากภาษาอื่น
ไทยได้รับอิทธิพลการใช้ภาษามาจากต่างชาติ ฉะนั้นการยืมคำจึงเป็นลักษณะของทุกภาษา ไม่ว่าภาษาใดก็มีการรับวัฒนธรรมจากภาษาอื่นเข้ามาปะปน เมื่อแต่ละชาติต้องมีการติดต่อสัมพันธ์กันมาตั้งแต่อดีตกาลจนเกิดการนำคำหรือลักษณะทางภาษา
ของอีกภาษาเข้าไปใช้ในภาษาของตน
ประเภทของการยืม
1. ยืมเนื่องจากวัฒนธรรม
กลุ่มที่มีลักษณะทางวัฒนธรรมด้อยกว่าจะรับเอาวัฒนธรรมจาก
กลุ่มที่มีความเจริญมากกว่า
2. ยืมเนื่องจากความใกล้ชิด
การที่สองกลุ่มใช้ภาษาต่างกันร่วมสังคมเดียวกันหรือมีอาณาเขต
ใกล้ชิดกัน
มีความสัมพันธ์กันในชีวิตประจำวันทำให้เกิดการยืมภาษาซึ่งกันและกัน
3. ยืมจากคนต่างกลุ่ม
การยืมภาษาเดียวกันแต่เป็นภาษาของผู้ใช้ที่อยู่ในสภาพที่ต่างกัน
อิทธิพลของการยืม
การยืมทำให้ภาษาเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย
มีอิทธพลต่อวงศัพท์ซึ่งการยืมทำให้
จำนวนศัพท์ในภาษามีการเพิ่มพูน
เกิดวาระการใช้ศัพท์ต่างๆ กันเป็นคำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมาย
เดียวกัน
แต่เราเลือกใช้ตามโอกาสและตามความเหมาะสมทั้งยังมีประโยชน์ในการแต่งบทร้องกรอง
เพราะมีหลากคำ
คำยืมจากภาษาเขมร
เขมรเป็นชาติที่มีความสัมพันธ์มานานทั้งททางการค้า การสงคราม
การเมืองและวัฒนธรรม
เขมรมีอิทธิพลเหนือดินแดนสุวรรณภูมิก่อนกรุงสุโขทัยหลายร้อยปี
จากการมีอาณาเขตติดต่อกัน
ทำให้เขมรภาษาเขมรเข้ามาปะปนกับภาษาไทยตั้งแต่สมัยโบราณ
ภาษาถิ่นเขมรก็คล้ายคลึงกับภาษาพูด
ของชาวอีสานใต้ของไทย
ตลอดจนชาวภาคตะวันออกตามชายแดนไทย - กัมพูชาด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น